no title by bitchakiκάθε δευτερόλεπτο και μια ανάσα,
μια ανάσα βαριά ταλαιπωρημένη,
ανάσα γεμάτη βάσανα.
Βάσανα που κουβαλάν μαζί τους το γήρας,
κάθε βάσανο και μια ρυτίδα στη γηρασμένη
λογική του νού.
Τι γίνεται όταν το οξυγόνο τελειώνει
και το φώς του λυχναριού εξασθενεί;
μειώνεται η θέληση η δυναμώνει;!
Εγώ σου λέω να εκδόσεις, κι εσύ δεν με ακούς για κάποιο λόγο... ίδια ο πατέρας σου είσαι... (ναι για κακό το λέω στην προκειμένη :Ρ)
ReplyDeleteΠολύ ωραίο, πολύ βαθύ και πολύ εκφραστικό.. αν θες σου κάνω και ανάλυση ;)
ανάλυση στο ποίημα μου θα μου κάνεις ρε? αφου ξερω τι έχω γράψει και πιο το νόημα του
ReplyDelete